Saturday, October 5, 2013

Oogsten zonder zaaien (met een knipoog naar Slow Food)





1 oktober 2013

Ben de afgelopen dagen te druk geweest met oogsten om aan dit logboek te werken - zelfs mijn webmistress Carin Schripsema zet zich in om niets verloren te laten gaan: hoog op de ladder plukte zij zwartrijpe vlierbessen bij Fenna en Ale Havenga, de gulle eigenaars van Landgoud




We namen twee kratten vol mee naar huis. Dan pas begint het echte werk: schoonmaken en verwerken tot siroop en gelei - de keuken onder de paarse spatten, de geur vult het hele huis. Ik heb nooit begrepen waarom vlierbessen niet commercieel verwerkt worden, want er is elk jaar een enorme oogst, gratis, vers en duurzaam. Waarschijnlijk te arbeidsintensief om winst te maken, of 'er is geen vraag' naar, ook zo'n dooddoener waardoor er tegenwoordig ook geen kruisbessen meer op de markt te krijgen zijn.
Ik zit er niet mee en doe het zelf wel, zonder E-nummers en andere additieven... 





Wachten op Godot

Godot liet zich dan toch eindelijk zien, het wachten was voorbij op de dag dat vriend Christiaan en ik hadden afgesproken met de van oorsprong Bulgaarse Dima Stefanova, bedenkster en uitvoerster van het ingenieuze en sympathieke project KnowHowShowHow: kennisdocumentatie voor een duurzame samenleving. Het idee erachter is kennis en documentatie te verzamelen (in 5-minuten filmpjes) van culturele bezigheden of vakkennis die dreigt verloren te gaan.
In mijn geval was het onderwerp vanzelfsprekend 'eten uit de natuur' en in het bijzonder paddestoelen plukken en bereiden.
Samen met stagiaire Elize gingen wij op pad in de Friese Wouden, waar wij al snel struikelden over de cantharellen, stekelzwammen en boleten. Thuisgekomen bleken wij tien soorten paddestoelen te hebben gevonden: eekhoorntjesbrood, berkeboleten, gele en bruine ringboleten, koeieboleten, holsteelboleten, stekelzwammen, cantharellen, rode koolzwammetjes, slanke bruine amanieten en anijschampignons. We zijn drie uur in het bos blijven hangen, om te genieten van het schitterende heldere najaarslicht en de broodjes met zelfgemaakte humus van Dima.

Zondag j.l. kwam er verrassing in de vorm van een prachtige sponszwam, gevonden door zoon en schoondochter, die mijn oogappeltjes Misha en Remy kwamen ophalen na een paar dagen bij oma.
Sponszwammen zijn heel erg lekker, notig van smaak, en meestal groot genoeg om meerdere maaltijden mee te maken. Voor mij zijn ze onlosmakelijk verbonden met vriend Tom, die vanwege zijn lengte en roofdierenblik de kampioen sponszwammenspotter is wanneer wij vanuit de stad een middag naar Hollandsche Rading gaan.









No comments:

Post a Comment